।। सार्थ श्री सकलसंतगाथा ।।

मस्तकीं ठेवोनियां डेरा | करुं निघाली विकरा |

साच करीतसे पुकारा | म्हणे गोविंद घ्या वो ||धृ||

बोल बोलती आबळा | तंव त्या हांसती सकळा |

मुखीं पडियेला चाळा | तो गोपाळाचा ||२||

दहीं म्हणावेंसें ठेलें | वाचे गोविंद पैं आलें |

चित्त चैतन्य रंगलें | कान्हु चरणीं बाई वो ||३||

उन्नतीये बोलती नेती | चालता गजगती |

कान्हु वांचूनी चित्तीं | आणिक नेणें बाई वो ||४||

जाऊनियां बळीच्या द्वारा | त्रिपांड केली वसुंधरा |

कैसा सामावला तुमच्या डेरा | दाखवी बाई वो ||५||

वृद्ध गौळणी पाचारिती | आणी वो अरुता श्रीपती |

कोठे गोविंद विकिती | नाहीं देखियेला बाई वो ||६||

श्रीरंगी रंगला जीवू | म्हणे घ्या वो हा माधवु |

बरवा रमापती गौरवु | साच आणियेला कैसा ||७||

बाळा भरूनियां बाळा | देखें श्रीरंगु सांवळा |

वेधी वेधल्या सकळां | गोपी गोविंदासवें ||८||

गोविंद गोविंद म्हणा वाचें | गोविंद स्मरण करा साचें |

दोष हरती जन्माचे | छंद लागला तयाचा ||९||

नामया स्वामी हो मुरारी | मज पाहतां अभ्यंतरी |

रोखी व्यापिलें निर्धारीं | मनुष्यपण ||१०||

mastaki thevoniya theuniya dera karu nighali vikara sach karitase pukara mhane govind ghyavo ghya vo wo