।। सार्थ श्री सकलसंतगाथा ।।

गौळणी म्हणती यशोदेला | कोठें गे सांवळा | का रथ शृंगारीला |

सांगे वो मजला | अक्रूर उभा असे बाई गे साजणी ||१||

या नंदाच्या अंगणी | मिळाल्या गौळणी ||धृ||

बोले नंदाची पट्टराणी | सद्गदित होऊनी | मथुरेसी चक्रपाणि |

जातो गे साजणी | विव्हळ झालें मन वचन ऐकुनी ||३||

अक्रुरा चांडाळा | तुज कोणी धाडीला | कां घात करुं आलासी |

वधीशी सकळां | अक्रुरा तुझें नाम तैशीच करणी ||४||

रथीं चढले वनमाळी | आकांत गोकुळी | भूमि पडल्या व्रजबाळी |

कोण त्या सांभाळी | नयनींच्या उदकानें भिजली धरणी ||५||

देव बोले अक्रूरासी | वेगें हांकी रथासी | या गोपींच्या शोकासी |

न पहावें मजसी | एका जनार्दनीं रथ गेला निघोनि ||६||

gaulani gavalani mhanati yashodela kothe ge savala savla ka rath shrungarila sange vo majala akrur akrura aakrur aakrura ubha ase bai ge sajani