।। सार्थ श्री सकलसंतगाथा ।।

स्वप्नीचिया गोष्टी । मज धरिलें होतें वेठी । 

झालिया शेवटीं । जालगें लटिकें सकळ ||१||

वायां भाकिली करुणा । मूळ पावावया शीणा । 

राव रंक राणा । कैंच्या स्थानावरी आहे ||धृ||

सोसिलें तें अंगें । खरें होतें नव्हतां जागें । 

अनुभव ही सांगे । दुःखें डोळे उघडीले ||३||

तुका म्हणे संतीं । सावचित केलें अंतीं । 

नाहीं तरि होती । टाळी बैसोनि राहिली ||४||

अभंग क्र-१९४ (शिरवळकर)

swapnichiya svapnichiya goshti maj dharile hote vethi wethi zaliya shevati jage latike sakal