।। सार्थ श्री सकलसंतगाथा ।।

बाळक्रीडा  अभंग क्र.४२

काळयाचे मागे चेंडु पत्‍नीपाशी । तेजःपुंज राशी देखियेला ॥१॥

लावण्यपूतळा मुखप्रभाराशी । कोटि रवि शशी उगवले ॥२॥

उगवला खांब कर्दळीचा गाभा । ब्रीदे वांकी नभा देखे पायी ॥३॥

पाहिला सकळ तिने न्याहाळूनि । कोण या जननी विसंबली ॥४॥

विसरु हा तीस कैसा याचा जाला । जीवाहुनि वाल्हा दिसतसे ॥५॥

दिसतसे रूप गोजिरे लहान । पाहाता लोचन सुखावले ॥६॥

पाहिले परतोनि काळा दुष्टाकडे । मग म्हणे कुडे जाले आता ॥७॥

आता उठोनियां खाईल या बाळा । देईल वेल्हाळा माय जीव ॥८॥

जीव याचा कैसा वाचे म्हणे नारी । मोहिली अंतरी हरिरूपे ॥९॥

रूपे अनंताची अनंत अपार । न कळे साचार तुका म्हणे ॥१०॥

माझी वाणी तुझे वर्णी गुण नाम | ऐसें देईं प्रेम कांहीं कळा ||धृ||

अभंग क्र-३८५०(शिरवळकर)

kaliyache kalyache mage chendu patnipashi tejapunja rashi dekhiyela