।। सार्थ श्री सकलसंतगाथा ।।

हरि तुझी कांती रे सांवळी । मी रे गोरी चांपेकळी ।

तुझ्या दर्शने होईन काळी । मग हे वाळी जन मज ||१||

उगला राहे न करी चाळा । तुज किती सांगो रे गोवळा ।

तुझा खडबड कांबळा । अरे नंदबाळा आलगटा ||धृ|| 

तुझिये अंगी घुरट घाणी । बहू खासी दूध तूप लोणी ।

घरिचे बाहेरिल आणोनि । मी रे चांदणी सुकुमार ||३||

मज ते हांसतील जन । धिःकारिती मज देखोन । 

अंगीचे तुझे देखोनि लक्षण । मग विटंबना होईल रे ||४||

तुज तंव लाज भय शंका नाहीं । मज तंव सज्जन पिशुन व्याही ।

आणिक मात बोलु काही । कसी भीड नाही तुज माझी ||५||

वचन मोडी नेदि हात । कळले न साहेचि मात । 

तुकयास्वामी गोपिनाथ । जीवन्मुक्त करुनि भोगी ||६||

अभंग क्र-३७९० (शिरवळकर) 

hari tuzi tujhi kanti re savali mi re gori chapekali chafekali tuzya darshane hoel hoil  hoen hoin kali mag he vali wali jan maj gavalan