संत नामदेव महाराज समाधी (आषाढ वद्य १३ शके १२७२)

संत नामदेव महाराज समाधी (आषाढ वद्य १३ शके १२७२)

स्थळ - महाद्वार,पंढरपूर 

अंत:काळी मी परदेशी | ऐसें जाणूनि मानसी |

म्हणोनिया ऋषीकेशी | शरण आलों तुज ||धृ||

नवमास गर्भवासी | कष्ट झालें त्या मातेसी |

टी तंव निष्ठुर झाली कैसी | अंती दुरीं राहिली ||२||

जे जे बापाची आवड | मुखीं घालोनी करी कोड |

जेव्हां लागली यम वोढ | तेव्हां दुरीं राहिली ||३||

बंधु बहिणींचा कळवळा | तें तुं जाणसी दयाळा |

जेव्हा पडती यमशृंखळा | तेंव्हा दुरी राहिली ||४||

कन्या पुत्रादिक बाळ | हे तों स्नेहाचे स्नेहाळ |

तुझें दर्शनेवीण व्याकूळ | अंती दुरी राहिली ||५||

देह घराची कामिनी | ती तंव राहिली भुवनी |

अंती जळतसे स्मशानीं | अग्निसवे एकला ||६||

मित्र आलें गोत्र आलें | ते तों स्मशानीं परतले |

शेखीं टाकोनिया गेले | एकलाचि स्मशानी ||७||

ऐसा जाणोनी निर्धार | मग मज आलासें गहिंवर |

दाही दिशा अंध:कार | मग मज काहीं न सुचे ||८||

ऐसें जाणोनियां पाहीं | मनुष्य जन्म मागुतां नाही |

नामा म्हणे तुझे पायीं | ठाव देई विठ्ठला ||९||

 sant namdev maharaj samadhi niryan abhang antakali mi paradeshi aise janoni manasi mhanoniya rushikeshi sharan aalo mi tuj