।। सार्थ श्री सकलसंतगाथा ।।

खेळिया 

भीमातिरी एक वसविले नगर । त्याचे नाव पंढरपूर रे । तेथील मोकासी  चार भुजा त्यासी । बाइला सोळा हजार रे ।।१।

 नाचत जाऊ त्याच्या गावा रे खेळिया  । सुख देईल विसावां रे । पुढे गेले ते निधाई झाले । वाणितील त्याची सीमा रे ।।धृ।।
बळिया आगळा पाळी लोकपाळा । रिघ नाही कळीकाळा रे । पुंडलिक पाटील केली कुळवाडी तो  झाला भवदु:खा वेगळा रे ।।३।।

 संत सज्जनी मांडिले दुकाने । जे जया पाहिजे ते आहे रे । भुक्तिमुक्ती फुकाच साठी । कोणी तयाकडे न पाहे रे ।।४।। 
दोन्हीच हाट भरले घनदाट । अपार मिळाले वारकरी रे । नवजो म्हणती आम्ही वैकुंठा । जिही देखिली पंढरी रे ।।५।। 

बहूत दिवस होती मज आस । आजी घडले सायासी रे । तुका म्हणे होय तुमचेनी पुण्ये । भेटी तया पायासी रे

 ।।६।।

                                                                                                      
                                                                             अभंग क्र.३७१२ (शिरवळकर)