।। सार्थ श्री सकलसंतगाथा ।।

आई मज म्हणशील अवगुणांचें | तरी मी काय करितों कोणाचें |

जें जें होणार जयाचें | ते कां मजवरी घालिसी ||धृ||

भट आलासे महाबळ | तेणें वर्णिला जन्मकाळ |

तो चुकला ग्रहमूळ | तेणे त्यासी पीडिले ||२||

माये तीच मावशी | तिनें मज घेतिले वोसंगाशी | 

तिचे अंगी होती विवशी | तिनें तिशी ग्रासिले ||३||

दहीं भात रत्नताटीं | कालवूनि लावीं माझे ओंठी |

जेवितां काग घाली मिठी | धरुनी मुष्टिं रगडीला ||४||

कैसी पाठविली रिठागांठी | ती घातली माझें कंठी |

तेणें माझ्या गळां मिठी | मग म्या दाढे रगडीला ||५|| 

खेळत होतों यमुनेतटी | बक लागला माझे पाठी |

मग मी धरुनी चंचू उपटी | धरणीवरी आपटिला ||६||

आई म्यां तुझें काय केंलें | त्वां मज उखळासी बांधिलें |

रांगत रांगत अंगणीं आलों | तेणें वृक्ष उन्मळीले ||७||

ऐसा नाटकी हृषीकेशी | परब्रम्ह दावी यशोदेसी |

विष्णुदास नामा अहर्निशी | हृदयकमळी पहातसे ||८||

aai maj mhanashil avagunanche tari mi kay karto karato konache kunache je honar jayache te ka majavari ghalishi