।। सार्थ श्री सकलसंतगाथा ।।

आवरीं आवरीं आपुला हरी | दुबळ्याची केली चोरी |

घरा जावयाची उरी | कृष्णे ठेविली नाही ||१||

गौळण उतावेळी | आली यशोदेजवळी |

आवरीं आपुला वनमाळी | प्रळय आम्हां दिधला ||धृ||

कवाड भ्रांतीचे उघडिले |  कुलूप मायेचे मोडिले |

शिंके अविद्येचें तोडिलें | बाई तुझियां कृष्णें ||३||

होती क्रोधाची अर्गळा | हळूची काढिलीसे बळा | 

होती अज्ञानाची खिळा | तीही निर्मूळ केली ||४||

डेरा फोडिला दंभाचा | त्रिगुण तिवईस ठाव कैंचा |

प्रपंच सडा हा ताकाचा | केला तुझिया कृष्णें ||५||

अहंकार होता ठोंबा | उपडिला घुसळखांबा |

तोही टाकीला स्वयंभा | बाई तुझिया कृष्णें ||६||

संचित हे शिळे लोणी | याची केली धूळधाणी |

संकल्प विकल्प दुधाणी | तींही फोडीयेली कृष्णें ||७||

प्रारब्ध हें शिळे दहीं | माझें खादलें गे बाई |

क्रियमाण दुध साई | तीही मुखीं ओतली ||८||

द्वेष रांजण सगळे | स्पर्शे होती हात काळे |

होतें कामाचें तें पाळे | तेंही फोडिले कृष्णें ||९||

सुचित दुश्चित घृत घागरी | लोभें भरल्या होत्या घरीं |

त्याही टाकिल्या बाहेरी | बाई तुझिया कृष्णें ||१०||

कल्पनेची उतरंडी | याची केली फोडाफोडी |

होती आयुष्याची दुरडी | तेही मोडिली कृष्णें ||११||

पोरें रे अचपळ आमुची | संगती धरली या कृष्णाची |

मिळणी मिळाली तयांची | संसाराची शुद्धी नाहीं ||१२||

ऐसी वार्ता श्रवणी पडे | मग मी धांवोनी आलें पुढें |

होतें द्वैताचे लुगडे | तेंही फिटोनी गेलें ||१३||

आपआपणा विसरले | कृष्णस्वरूपी मिळालें |

एका जनार्दनीं केलें | बाई नवल चोज ||१४||  

aavari aapula hari dublyachi keli chori sankalp vikalp krodh ahankar kalpana aayushya dvesh dwesh sanchit prarabdh kriyaman dambh trigun prapanch avidya maya adnyan