।। सार्थ श्री सकलसंतगाथा ।।

आम्ही असतां माजघरीं | रात्र झाली दोनप्रहरी |

मी असतां पतीशेजारी | अवचित हरी तुझा आला ||१||

काय सांगू सखयें बाई | वेदशास्त्रा अगम्य पाहीं |

आगमनिगमां न कळे कांहीं | मन पवन पांगुळलें गे बाई ||धृ||

आम्ही असतां निदसुरी | मुंगुस घेऊनि आपुल्या करीं |

सोडीयेलें दोघां माझारीं | तंव तें बोचकरी आम्हांतें ||३||

आम्ही भ्यालो उभयतां | चीर फिटलें बाई तत्वतां | 

नग्नचि झालें मी सर्वथा | भूत भूत म्हणोणि भ्याले ||४||

ऐसें करूनि आपण पळाला | जाऊनी माये आड लपला |

एका जनार्दनीं म्हणे भला | आतां सांपडतां न सोडीं त्याला ||५||

aamhi asata asta majghari ghari ratr ratra zali don prahari mi asta pati sehajari patishejari avachit hari tuza aala